Ein kveld eg satt sammen med nokre venner, så kjendte eg ein kraftig lukt av nykverna kaffibønner. Denne lukten er for meg absolutt herlig.
Dei små grønne bønnene som vokser på eit tre, blir plukka og skrella. Og hvilken mystisk skatt er gjemt inne i den? Jo, kaffibønnen!
Blandt alle dei tusenvis av bønnene, blir de dårligste kasta bort. Resten blir tørka, steikt og behandla på forskjellige måter. Men dei er ikkje ferdig enda. Den flotte lille bønna trur kanskje at jobben er gjort, men det som kommer vil nok føles verre enn noe annet. Knusing og sliping.
Men gjennom dette blir den enkeltes unike aroma pressa fram. Og når varmt vann renner gjennom den, får vi endelig det som er kjendt som kaffe.
Dette er i grunn ganske likt oss. Det sekundet vi trur at den prosessen som Gud leder oss igjennom er ferdig, da er det tid for å bli pressa. Kanskje knust.
Men for ein vakker duft eller aroma vi vil oppnå jo lenger ut i prosessen vi kommer. Hvis vi lar Ham fullføre det Han starta. Me kan sei stopp, men hvilken smak får vi då?
Nei, la Han fullføra si gjerning, så vi kan leva for Hans ære. Men hvis vi gjør det, så veit vi også at for mange mennesker så vil vi ikkje vera særlig populær. Vår aroma vil ikkje falle i smak.
Men eg ønsker å stråle med ein kaffe sin glød. På tross av kor bitter smaken min kan vera for dei som ikkje kan eller ikkje vil forstå.
Dei små grønne bønnene som vokser på eit tre, blir plukka og skrella. Og hvilken mystisk skatt er gjemt inne i den? Jo, kaffibønnen!
Blandt alle dei tusenvis av bønnene, blir de dårligste kasta bort. Resten blir tørka, steikt og behandla på forskjellige måter. Men dei er ikkje ferdig enda. Den flotte lille bønna trur kanskje at jobben er gjort, men det som kommer vil nok føles verre enn noe annet. Knusing og sliping.
Men gjennom dette blir den enkeltes unike aroma pressa fram. Og når varmt vann renner gjennom den, får vi endelig det som er kjendt som kaffe.
Dette er i grunn ganske likt oss. Det sekundet vi trur at den prosessen som Gud leder oss igjennom er ferdig, da er det tid for å bli pressa. Kanskje knust.
Men for ein vakker duft eller aroma vi vil oppnå jo lenger ut i prosessen vi kommer. Hvis vi lar Ham fullføre det Han starta. Me kan sei stopp, men hvilken smak får vi då?
Nei, la Han fullføra si gjerning, så vi kan leva for Hans ære. Men hvis vi gjør det, så veit vi også at for mange mennesker så vil vi ikkje vera særlig populær. Vår aroma vil ikkje falle i smak.
Men eg ønsker å stråle med ein kaffe sin glød. På tross av kor bitter smaken min kan vera for dei som ikkje kan eller ikkje vil forstå.
2 kommentarer:
Vakkert og sant sagt :)
Takk Wenke! =)
Legg inn en kommentar